Wortelbehandelde tanden worden daarom beschouwd als storingsvelden volgens het Root2Disease-principe. Maar hoe komt de tandarts erachter of een tand of kies de wortel van een ziekte is?

Röntgendiagnostiek is een geschikte methode om deze stoorvelden te detecteren. Hier kan de biotandarts zien of er een ontsteking is ontstaan rond de behandelde tandwortel. Daarnaast kan een klein weefselmonster in het laboratorium worden onderzocht op metabole eindproducten van de tandkoloniserende bacteriën. Last but not least is de zogenaamde testinjectie met procaïne een diagnostische maatregel om stoorvelden op het parodontium op te sporen. Hiervoor injecteert de tandarts een kleine hoeveelheid procaïne in de verdachte tand, waarna het enzymatisch wordt afgebroken. Als de tand in kwestie een stoorveld is in de zin van het Root2Disease concept, merkt de patiënt meestal veranderingen in de lichamelijke klachten die met dit stoorveld samenhangen. Om de gezondheidsklachten te verlichten, is het meestal alleen mogelijk om de dode tand te verwijderen. Deze maatregel is echter de moeite waard voor de patiënt: hij wordt meestal beloond met klachtenvrij worden en een nieuwe levenshouding.