Hartelijk dank aan het hele team van het Centre Médico-Dentaire Monterey, maar ook aan het hele team van milieuartsen, of biomedische wetenschappers.

Beste Dr. Hessmann,

Beste dr. Schwagten,

Beste team,

Hoewel ik u al verschillende keren heb bedankt, wil ik u nogmaals schriftelijk bedanken.

Ik ga nu een beetje uitbreiden.

Al bijna 20 jaar heb ik een odyssee van doktersbezoeken, operaties, medicatie, fysiotherapie, psychotherapie en een hoop narigheid achter de rug.
(Van artsen, werkgevers, “vrienden” en kennissen).

Waarom?
Nou, constante hevige pijn in het hele lichaam, hevige hoofdpijn, duizeligheid, concentratieproblemen, lusteloosheid, jarenlang ‘s nachts niet kunnen slapen, prikkelbare darm syndroom, lactose-intolerantie, enz…

Maar omdat mijn bloedwaarden blijkbaar in orde waren, werd ik constant onder een of andere vorm van medicatie gezet en vandaag stel ik mezelf de vraag: was het alleen maar om me rustig te houden?

In 2012 kreeg ik de diagnose fibromyalgie.
Zodra je deze diagnose hebt, word je in een hokje gestopt.
Elke pijn wordt gecategoriseerd als fibromyalgie.
Opmerkingen als: “Je weet dat je fibromyalgie hebt, dus je weet dat je de rest van je leven met die pijn zult moeten omgaan”.
Moet ik dat echt?
Mijn duidelijke antwoord is nee, dat hoef ik niet.

Nu stel ik mezelf de vraag of ik echt fibromyalgie heb.

Omdat mijn lichaam, om begrijpelijke redenen, de jarenlange medicatie niet meer goed verdraagt en veel sterke en vervelende bijwerkingen heeft veroorzaakt, zei een arts prompt: “Dat is niet ons probleem als je geen sterke medicatie kunt verdragen, dus we kunnen je niet verder helpen”.

In 2005 werden mijn amalgaamvullingen verwijderd, op twee vullingen na, oh wonder, natuurlijk zonder enige voorzorgsmaatregelen.
Mijn lichaam heeft de zware metalen goed geabsorbeerd, tot groot nadeel van mijn gezondheid, en jarenlang goed gevoed.

Van jaar tot jaar ging het steeds slechter met me, sinds vorig jaar zo slecht dat ik niet eens meer in staat was om mijn huishouden te runnen, laat staan om hobby’s te beoefenen.

Sinds november vorig jaar werkte er helemaal niets meer.
Van eind januari tot maart lag ik gewoon in bed, wat de beste manier was om met de pijn om te gaan.

In maart van dit jaar zei mijn man, die altijd achter me heeft gestaan en me al die jaren heeft gesteund, die alles met me heeft meegemaakt en soms met me wanhoopte, tegen me “waarom ga je niet naar een chiropractor als hij je niet kan helpen, het kan geen kwaad”.

Zo gezegd, zo gedaan en toen ging alles heel snel.

Mijn afspraak met Jesse Goldswain in Strassen was op 4 maart.
Hij had meteen door dat er niet veel werkte in mijn lichaam.
Hij mat het metaalgehalte in mijn mond.
Normaal gesproken ligt deze waarde tussen de 0 en 12, maar in mijn geval was het twee keer 170.

Hij maakte me er meteen op attent dat ik een zware metaalvergiftiging had en problemen met wortelkanaalbehandelde tanden.
Hij verwees me door naar een tandarts in Mamer, Dr. Blommaerts, die gespecialiseerd is in het verwijderen van amalgaamvullingen en werkt met biologische vullingen.
Hij wilde pas aan me werken als alle problemen in mijn mond waren opgelost, en dat zouden er nogal wat zijn.
Later bleek dat hij gelijk had.

Naast mijn afspraak met Dr. Blommaerts nam ik contact op met Ralph Baden, een bouwbioloog van het Ministerie van Milieu.
Ik kende hem al langer, want hij had al tests uitgevoerd bij ons thuis voordat we in 2000 een uitbreiding deden.

Hij raadde me meteen aan om een afspraak te maken met Dr. Joe Diederich uit Colmar-Berg, een geweldige generalist die ook is opgeleid in milieugeneeskunde en biogeneeskunde.
De afspraak werd gemaakt en vanaf 14 april ging het snel met bloedanalyses, die naar Berlijn werden gestuurd, tests en biologische medicatie.
Het bleek dat ik zware metalenvergiftiging heb, een ernstige allergie voor titanium, een stofwisselingsstoornis genaamd HPU, stille ontsteking en lekkende darmen.

Binnen zeer korte tijd was de puzzel waar ik al jaren aan werkte compleet.
Ik begreep nu heel goed wat er in mijn lichaam gebeurde.
Alles was ineens heel logisch.
Ik nam de biologische preparaten die Dr Diederich me beschreef en maakte meteen een afspraak met Dr Schwagten en zijn fantastische team, waar Dr Diederich me naartoe verwees.

Na jaren van slechte ervaringen met artsen kwam ik nu bij het 3e team, dat mij op 24 juni 22 ontving met veel deskundigheid, liefde voor het vak, dus ook voor de roeping, vriendelijkheid, behulpzaamheid, empathie.
Een team dat al mijn angst voor artsen heeft weggenomen.
Dankzij de volledige, gedetailleerde en begrijpelijke uitleg van zowel dr. Diederich als dr. Schwagten hoefde ik geen twee keer na te denken en heb ik meteen ja gezegd tegen de operaties die zouden komen.

Dr. Schwagten legt uit.
“Er is veel werk gedaan in haar mond, maar helaas is bijna alles verkeerd gedaan.”

Het begon op 21.07.22.
Daarvoor onderging ik een 4 weken durende
1e ontgiftingsfase en bereidde mijn lichaam met vitaminen voor op de operaties.
Eerst werden beide amalgaamvullingen en alle overgebleven vullingen verwijderd en vervangen.
Daarna werden 4 NICO’s, titanium implantaten en 4 wortelkanaalbehandelde tanden verwijderd en vervangen door keramische implantaten.
Dit waren 4 zeer stressvolle behandelingen, maar ik heb ze goed doorstaan.
Ik wil ook graag zeggen dat ik erg positief was over deze behandelingen, omdat ik na bijna 20 jaar eindelijk deskundige hulp kreeg.
Ik zit nu in de
2e ontgiftingsfase, het tintelt niet meer zo, maar wat zijn 4 weken ontgiften na bijna 20 jaar totale vergiftiging in mijn hele lichaam?
Zelfs voordat de operaties plaatsvonden, voelde ik me al veel beter door de hoge dosis vitamines die mijn lichaam miste en niet binnenkreeg via mijn voeding, ook al eet ik heel gezond.
Het allerbelangrijkste van onze kostbare gezondheid.

Slechts 1 week na de operaties voelde ik me nog beter.
Ik kan ‘s nachts weer slapen, ik heb geen hoofdpijn meer, ik heb weer honger en ik ben fitter dan ooit.
Ik voel me als een nieuw mens.
Ik heb weer energie en kracht.
Ik ben dankbaar dat ik nooit heb opgegeven en ben blijven vechten, ook al was het soms heel moeilijk.
Vooral omdat mijn psyche veel te lijden had onder de pijn.

Kortom, Mr Baden, Dr Blommaertz, Dr Diederich en het Centre Médico-Dentaire werken samen in een groep.
Uniek hier in Luxemburg.
Er zijn nog artsen die hand in hand werken.
Het is triest dat veel artsen hier in ons “rijke” Luxemburg dat niet zo zien.

Ik hoop en wens dat ze nog lang veel patiënten mogen behandelen en dat veel patiënten weer net zo tevreden en gezond zullen zijn als ik.

Met diepste respect en dank

Nicole Koob-Engeldinger